Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Ο λόγος που στην Αγγλία δεν υπάρχει μεγάλο ποσοστό ανέργων στους φοιτητές τόσο μεγάλο όσο στην Ελλάδα είναι γιατί σπουδάζουν μόνο αυτοί που έχουν τα 27,000£ (33.750€) για τα τρία χρόνια του προπτυχιακού, επιπλέον άλλα τόσα για το μεταπτυχιακό. Επίσης είναι αυτοί που έχουν να πληρώσουν τα 450 με 900£ (550 με 1125€) το μήνα για ενοίκιο. Αυτό είναι το νορμάλ εύρος τιμών για να ενοικιάσεις ένα δωματιάκι σε ένα σπίτι (share house) το οποίο συνήθως το μοιράζεσαι με άλλα 3-4 άτομα. Αυτοί που έχουν να πληρώνουν 5€/το γεύμα (το φαγητό σε ένα εστιατόριο του Cambridge για παράδειγμα είναι μισή μερίδα από αυτό που προσφέρετε δωρεάν στους φοιτητές στο εστιατόριο του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου στην Λυκαβηττού). Στο Middlesex και στο City University μπορούμε να προσθέσουμε επίσης ότι ενώ πληρώνεις πάλι τα 6 ευρώ για να φας την μερίδα που ούτε καν χορταίνεις (αν θες φρούτο και γλυκό η τιμή μπορεί να φτάσει στα 10€) τα φαγητά είναι χειρότερης ποιότητας από το εστιατόριο της Ούλωφ Πάμε του Καποδιστριακού. Είναι, τέλος, αυτοί που έχουν να πληρώσουν για βιβλία (πολλές φορές το ένα αγγίζει 100€ ~ [http://www.amazon.com/Principles-Microeconomics-7th-Gregory-Mankiw/dp/128516590X/ref=la_B001H6Q104_1_5?s=books&ie=UTF8&qid=1404397661&sr=1-5]) Σκέψου να σπουδάζεις Ιατρική….
Όποτε είναι πολύ εύκολο να παρουσιάσεις στατιστικά ότι οι περισσότεροι απόφοιτοι του Harvard εργάζονται, αφού και να μην πήγαιναν στο Harvard ανήκουν σε μια εύπορη οικονομική τάξη από την οποία θα μπορούσαν να βρουν δουλειά ούτως ή άλλος.
Υπάρχει άλλη μια άποψη ανθρώπων που λέει οκ. Δεν υπάρχει πρόβλημα, θα πάρω δάνεια για να καλύψω όλες αυτές μου τις ανάγκες. Εξάλλου το αγγλικό κράτος δίνει δάνεια και αν κάποιος αποφοιτήσει και δεν μπορέσει να βρει δουλειά δεν είναι αναγκασμένος να το ξεπληρώσει. Το κακό σε αυτό είναι ότι υπάρχουν κάποιες ρήτρες. Για παράδειγμα αν δεν βρεις δουλειά εσύ, θα σου βρουν αυτοί. Αυτοί όμως μπορεί να σου βρουν μια δουλειά που να είναι πολύ μακριά από τον τόπο τον όποιο κατοικείς και ο μισθός της δουλειάς που θα παίρνεις, ίσως να μην φτάνει ούτε για το νοίκι. Αν απορρίψεις τρεις φορές τις δουλειές που θα σου προτείνουν τότε σου κάνουν κατασχέσεις και σου παίρνουν ότι έχεις και δεν έχεις. Γίνεσαι ουσιαστικά σκλάβος μιας τράπεζας που σε παρακολουθεί και όποτε βρει ότι έχεις κάτι στο αρπάζει.
Τέλος πάντων, που θέλω να καταλήξω ότι δεν θέλω σε καμία περίπτωση το πανεπιστήμιο μας γίνει έτσι, γιατί πολύ απλά οι περισσότεροι από μας δεν θα είχα καν τη δυνατότητα να σπουδάσουν ποτέ.
Καλύτερα να ζω σε μια κοινωνία στην όποια σπουδάζουμε σχεδόν όλοι και ας μένουμε εν τέλει άνεργοι, σε ένα πανεπιστήμιο που είναι δημόσιο και δωρεάν και μου προσφέρει ΠΑΙΔΕΙΑ (κριτική σκέψη), παρά να μπαίνω σε ένα χώρο ο οποίος μου προσφέρει ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ η όποια με συνδέει με την αγορά εργασίας.
Αν θέλουν οι επιχειρήσεις προσωπικό, να το εκπαιδεύουν οι ίδιες. Δεν έχει καμία υποχρέωση το πανεπιστήμιο να αναλαμβάνει το επιχειρησιακό κόστος της εκπαίδευση των εργαζομένων της, γιατί ουσιαστικά αυτό πάει να γίνει…
ΡΑ
