Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

Το δικαίωμα στη ζωή και το δικαίωμα στο δικαίωμα της ζωής


Γράφει ο Σπύρος

Έτος: 2014
Χώρα: Ελλάδα

Ευρωπαική Ένωση, Διαφωτισμός, Δικαιώματα του Ανθρώπου, Ελευθερία, Ισότητα, Ανθρωπινότητα. Πόσο ωραία και ευάρεστα ηχούν αυτές οι λέξεις στα αυτιά κάθε ανθρώπου, κάθε πολίτη, κάθε Έλληνα πολίτη. Πώς είπατε; Έλληνα πολίτη; Θα μου επιτρέψετε να κάνω μια παράκαμψη εδώ και θα επιστρέψω σύντομα. Η αιτία και ο λόγος για την πληθωρική παρουσία κειμένων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι όπως καταλαβαίνει κανείς τα τελευταία γεγονότα με το θάνατο συνανθρώπων μας που λαμβάνει διαστάσεις τερατωδίας και ενός εξαμβλώματος που το οικοδομούσαν από καιρό σε κάποια υποδόρια δικά τους μυστήρια εργαστήρια πειραμάτων προς την επίτευξη του ακατόρθωτου. Της κολάσεως. Ναι καλά ακούσατε. Το αυγό που τώρα πλέον όλοι βλέπουμε πόσο πολύ έχει ανοίξει έκρυβε μέσα του κάτι αρκετά ύπουλο και συνεπώς δυσδιάκριτο στο μικρό μάτι μιας μικροαστικής συνειδήσεως. Είναι καιρός να απεμπολήσουμε τον φόβο και τον τρόμο που έχει γεμίσει σε πολλούς η Κόλαση που σκιαγραφείται τόσο γλαφυρά και ζωηρά αλλά αλληγορικά στα βιβλία της θρησκευτικής πανούκλας μαζί με όλα τα προθήματα και επιθήματά της και η καρδιά του καθενός μας να πληρωθεί από το φόβο μιας ακόμη χειρότερης και απειλητικής κολάσεως που όπως αποδεικνύεται τα κεφάλια της είναι πολλά και ποικιλόχρωμα. Μιλώ όχι για την μία και μοναδική κόλαση αλλά για τις εστίες κολάσεως που διαποτίζουν το χωροχρονικό γίγνεσθαι των πραγμάτων και απόληξη των οποίων είναι η απώλεια του δικαιώματος στη ζωή, η απώλεια του δικαιώματος στο δικαίωμα στη ζωή. Και αυτό μεταφράζεται με πολλούς τρόπους.
                                                                                                          
Αυτές οι εστίες κολάσεως έχουν η κάθεμιά τους και τον δικό τους διοικητή που επιβάλλει τους δικούς του κανόνες έχοντας ένα ανήκουστο δικαίωμα και δυνατότητα που καταλήγει να νοείται ως μια ικανότητα σπάνια που λαμβάνει σήμερα την προσφώνηση ήρωας. Λόγω της Λερναίας Ύδρας που βρυχάται τον τελευταίο καιρό, αλλά κανείς δεν μπορεί να διακρίνει και να ακούσει αυτό το όχι πλέον υπόκωφο αλλά διαπεραστικό μουγκρητό της, κυριαρχεί μια πολυχρωμία που θέλει να παρουσιάσει και να επιδείξει τη δύναμη και εξουσία που έκρυβε και που τώρα ήρθε η στιγμή να την κάνει φανερή και υλοποιήσιμη στο σώμα και στην ψυχή κάθε μηδαμινότητας, κάθε ξεχωριστής και διακριτής μονάδας που τολμά να δείξει ότι υπάρχει και αυτή με τον δικό της τρόπο σκέψης, κίνησης και θέασης των πραγμάτων. Αυτό πρέπει να καταστραφεί. Πρέπει να καταπνίξουμε τη διαφορετικότητα που μας απειλεί, μας εκβιάζει, μας κλέβει τις δουλειές μας και σκοτώνει τους συμπολίτες μας, θα ακούσετε να λένε όλοι οι κοντόφθαλμοι από έλλειψη διορατικότητας και ουσιαστικού ενστίκτου ανθρωπινότητας. Εδώ όμως δεν χωράνε σχήματα σκέψης βασισμένα σε λογικές γραμμές αλλά μάλλον η επιστήμη της ψυχανάλυσης καθίσταται αναγκαία προκειμένου να ετυμηγορήσει προς την ολοκλήρωση μια δύσκολης διάγνωσης. Τα πρώτα αποτελέσματα που έχουν κιόλας βγει, μας λένε συνεχώς και με φωνές δυνατές από ανθρώπους αλλοπρόσαλλους και αιθεροβάμονες όπως θα τους χαρακτήριζε το σύστημα της βλακείας και της ανημποριάς, ότι πρόκειται για έναν επικίνδυνο ιό που ξεπηδά κάθε τόσο στα χρόνια της πραγματικής ιστορίας και έρχεται να την μολύνει δηλητηριάζοντας τα πνευματικά κύτταρα της κοινωνίας και οδηγώντας στον αλληλοσπαραγμό. Πρόκειται για αυτή την καταραμένη σήψη και σαπίλα που ονομάζεται φασισμός και που έχει διαποτίσει τα πάντα μέχρι τώρα. Είναι πνεύματα της κοινωνίας που εισρέουν στην πολιτική μόνο και μόνο για να οδηγήσουν στον όλεθρο μέσω της ισοπεδωτικής ομοιομορφίας και τυποποίησης των πάντων. Είναι πνεύματα που εκτός από τον μανδύα της αδικημένης και εξαθλιωμένης μεριάς ξέρουν να υποδύονται κι άλλους ρόλους πρωταγωνιστικούς όπως αυτοί των μπάτσων και των άλλων παραφυάδων της κάθε εξουσιαστικής μαλακίας. Έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που διακρίνονται από έναν εσωτερικό φόβο και δικαιολογημένο υποβιβασμό του εαυτού τους, λόγω της γνωστής σε όλους μας φάπας που έτρωγαν στα χρόνια της παιδικής και σχολικής τους ηλικίας, και τώρα προσπαθούν με ένα όπλο στο χέρι ή οτιδήποτε άλλο έχουν να επιβληθούν σε άτομα παραμελημένα και παραγκωνισμένα θέλοντας να ορθώσουν κι αυτοί το ανάστημά τους και να δείξουν το πόσο ανδροποιημένοι και ικανοί είναι να κατακτήσουν πόλεις και χωριά. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση το υγρό στοιχείο έφαγε κάποια οργανικά στοιχεία που δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν από την πρώτη και ξαφνική επαφή με το νερό της θαλάσσης όπως είπε και ένας περήφανος υπουργός δυνάστης μας. Εδώ παραφράζω κάπως τα λεγόμενα του γιατί δεν γνωρίζω πως φτιάχνονται οι μαλακίες και κοροιδίες. Είναι γνωστό σε όλους μας το ρητό  ενός βαλτώδους στρώματος του λαού που λέει: πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικιά μας θα ναι.

Και κάπου εδώ επανέρχομαι στο προαναφερθέν σημείο του Έλληνα-Ελληναρά και καλά πολιτισμένου που έδωσε τα φώτα του στον κόσμο. Κάπου εδώ συναντάμε την λεγόμενη ξενηλασία της αρχαίας Σπάρτης που δεν είναι τίποτε άλλο από μια πρωτοφανέρωτη ξενοφοβία και έναν καλπάζοντα φασισμό που στρατολογούσε από το να παράγει το πνεύμα του οποίου το έργο είχε αναλάβει η αρχαία Αθήνα. Μπορεί να μην ξέρουμε τι είπε ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Σωκράτης, ο Ηράκλειτος αλλά θα πούμε ότι ήταν δικά μας παιδιά. Ξέρουμε όμως πολύ καλά να μνημονεύουμε ακόμη περισσότερο τα καμώματα του Αχιλλέα, Ηρακλή και Μ. Αλεξάνδρου που οι κινήσεις και η συμπεριφορά του σώματός τους αντανακλά πολύ τους σημερινούς μακελάρηδες και δολοφόνους που νανουρίζονται με μύθους και τέρατα ανακυκλώνοντας και ανανεώνοντας τη βία και τη βαρβαρότητα της ιστορίας μας που κανονικά πρέπει να ξεχάσουμε. Το νου σας γιατί σας πλησιάζουμε. Οι μέρες λιγοστεύουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου